Veiligheid

Een veilige stad voor iedereen

BIJ1 staat voor een veilige stad voor iedereen. Helaas is dit nog lang niet zo: racisme en discriminatie zijn nog steeds aanwezig binnen de politie, er wordt te weinig geld gestoken in opvangplaatsen voor slachtoffers van gendergerelateerd geweld, en ook voor LHBTIQ+’ers is onze stad lang niet altijd veilig. Amsterdam BIJ1 wil de inwoners van Amsterdam écht beschermen - ook tegen het racisme, klassisme en validisme van de politie, ook tegen gendergerelateerd geweld, en ook tegen onnodig en discriminerend optreden in het geval van drugsgebruik en onbegrepen gedrag. Daarbij willen we meer aandacht voor de rol van patriarchale gedragsregels in relatie tot geweld en criminaliteit.

BIJ1 wil dat het gebruiken en in bezit hebben van drugs niet meer strafbaar is. Doordat drugsverkoop zich afspeelt in het criminele circuit gaat het vaak samen met geweld. Hoewel criminaliteit over het algemeen afneemt, stijgt wapengeweld onder jongeren. Vooral in de stadsdelen Nieuw-West, Noord en Zuidoost is dit zorgelijk. BIJ1 zet vol in op beleid dat de oorzaak van dit geweld - armoede en ongelijke kansen - aanpakt. Dit betekent dat we meer geld gaan steken in de zelforganisatie van bewoners en sociale voorzieningen in deze stadsdelen, waar de bewoners nu al lange tijd slachtoffer zijn van achterstelling.

Voor een veilig en rechtvaardig Amsterdam wil BIJ1 het volgende verzekeren:

Wapengeweld en criminaliteit (onder jongeren)

  • De gemeente geeft toe dat wat ‘ontwikkelbuurten’ worden genoemd, eigenlijk achtergestelde buurten zijn. Daarom steekt de gemeente meer geld in deze buurten voor het bestrijden van armoede, het steunen en starten van bewonerscollectieven en sociaal werk, en het regelen van opleidingsmogelijkheden en stage- en werkplekken.
  • Bewoners krijgen een grotere rol in de manier waarop wapengeweld en criminaliteit in hun buurt wordt bestreden. Lokale ervaringsdeskundigen worden door de gemeente ingehuurd om de gemeente te adviseren.
  • Er komt een speciaal programma voor ouders waarvan de kinderen misschien in de criminaliteit raken of hier al in zitten. Dit programma moet opgezet en geleid worden door ervaringsdeskundigen.
  • Bestaande programma’s voor het bestrijden van criminaliteit en overlast worden beoordeeld door een onafhankelijke partij. Hierbij is er speciaal aandacht voor de negatieve gevolgen van onderdrukking, de relatie van mannelijkheid tot geweld en criminaliteit en de positie van mensen met een licht verstandelijke beperking.
  • Waar dat kan maakt de gemeente gebruik van herstelrecht in plaats van strafrecht; denk hierbij aan de inzet van buurtrechtbanken. Daarom gaat de gemeente samen met de stichting Restorative Justice Nederland onderzoek doen naar verschillende manieren waarop de gemeente herstelrecht kan gebruiken.
  • De inzet van politie wordt het meest nuttig gemaakt door de aandacht te richten op daders en verdachten. De gemeente mag niet preventief fouilleren.
  • Criminelen kunnen heel veel geld verdienen met het verkopen van drugs. Juist omdat criminelen er zoveel geld mee kunnen verdienen, is het gebruik van geweld heel normaal geworden. De simpelste manier om dit tegen te gaan is door het gebruiken en in bezit hebben van drugs niet meer te straffen en het verkopen van drugs te controleren. De gemeente Amsterdam gaat proberen om het onbestraft laten van het gebruiken en in bezit hebben van drugs normaal te maken. Ook zet de gemeente in op het voorkomen van schadelijk drugsgebruik, waarbij er duidelijk op wordt gelet dat gebruikers niet worden gestraft of gestigmatiseerd.
  • De gemeente Amsterdam gaat zoeken naar mogelijkheden om het verbouwen, bezitten en verkopen van softdrugs zoveel mogelijk toe te laten op lokaal niveau. Om straathandel te voorkomen komt er geen ingezetenencriterium, wat inhoudt dat alleen mensen die in Nederland wonen een coffeeshop mogen betreden. Coffeeshops blijven toegankelijk voor iedereen boven de 18.

Politie en boa’s

  • De gemeente introduceert een meldpunt voor geweld en discriminatie door politie. Hier kunnen slachtoffers van geweld en discriminatie door politie hun verhaal doen en gesteund worden. Het meldpunt wordt georganiseerd als raad waar Amsterdammers advies mogen geven en klachten over de politie worden beoordeeld. De uitkomsten worden aan het gemeentelijk bestuur en de burgemeester gemeld. Ook worden er adviezen gegeven om machtsmisbruik, racisme, discriminatie en geweld binnen de Amsterdamse politie sterk terug te dringen. Hiermee heeft het meldpunt een controlerende rol en zet het de politie aan tot transparantie.
  • De gemeente zet zich in voor de oprichting van een speciale afdeling binnen de politie die zich bezighoudt met discriminatie en haatmisdrijven.
  • De gemeente zet zich via de burgemeester binnen de veiligheidsdriehoek in om etnisch profileren te stoppen. Om dit te bereiken is het gebruik van een draagbare camera en het invoeren van stopformulieren voor alle controles door politie noodzakelijk. Op een stopformulier voeren agenten in waarom ze iemand staande hebben gehouden.
  • De gemeente gaat via de burgemeester en de veiligheidsdriehoek zorgen dat de politie duidelijke interne regels over manieren en taalgebruik opstelt. Het wordt dan voor de politie makkelijker om agenten te ontslaan bij racisme en gendergerelateerd geweld.
  • Het gebruik van simpele ‘wijkprofielen’ door de politie wordt afgeschaft. Deze profielen vergroten bepaalde kenmerken van mensen uit en veroorzaken stigmatisering, en daarmee ook etnisch profileren en politiegeweld.
  • Politiegeweld tegen mensen met onbegrepen gedrag moet worden gestopt. De gemeente dringt aan op meer aandacht voor de omgang met onbegrepen gedrag binnen de opleiding, scholing en training van de politie. Agenten leren psychiatrische en psychosociale problematiek en huiselijk geweld herkennen en hoe ze hiermee moeten omgaan. Hierbij moet gebruik worden gemaakt van ervaringsdeskundigen en moet er speciale aandacht zijn voor de Finse methode van Open Dialogue. Er wordt ook een proef uitgevoerd met Street Triage: bij meldingen over ‘verward gedrag’, huiselijk geweld en psychosociale problemen gaat er altijd een specialist in geestelijke gezondheidszorg mee met de politie.
  • De gemeente zet zich in om het gebruik van gevaarlijke arrestatietechnieken zoals de nekklem te stoppen.
  • Wijkagenten moeten zichtbaar en benaderbaar zijn. Herkenbaarheid, door middel van een divers politiekorps, is hierbij erg belangrijk.
  • De gemeente en politie moeten het recht op vreedzaam protest en demonstratie beschermen in plaats van beperken. Onrust of tegenreacties mogen geen reden voor een demonstratieverbod zijn.
  • Mensen die een misstand openbaar maken, zoals klokkenluiders, worden bij de politie beschermd en krijgen alle ruimte om die misstanden aan te kaarten.
  • De gemeente en politie maken geen gebruik van camera’s met gezichtsherkenning.
  • De politie moet transparanter worden. In de gegevens over contacten tussen politie en bewoners moet ook staan wat de reden en uitkomst van het contact is, en of er verwondingen en overlijdensgevallen waren. Onderzoeken naar racisme en geweld door politie worden openbaar gemaakt.
  • De bijzondere geweldsbevoegdheden van boa’s worden afgeschaft. De gemeente staat niet toe dat boa’s dienstwapens of stroomstootwapens dragen.

Gendergerelateerd geweld

  • De gemeente ontwikkelt een aanpak tegen gendergerelateerd geweld (waaronder ook seksuele intimidatie, shaming en exposing), waarbij wordt samengewerkt met alle maatschappelijke organisaties die op dit gebied belangrijk zijn. Hierbij is er speciale aandacht voor de rol van mannen als daders en de relatie met patriarchale mannelijkheid.
  • Als onderdeel hiervan wordt een lesprogramma ontwikkeld en worden scholen aangemoedigd om hiermee aan de slag te gaan.
  • Er komt een campagne om aangifte doen van gendergerelateerd geweld toegankelijker te maken. Om dit te bereiken is het belangrijk dat de politie slachtoffers serieus neemt. Binnen de veiligheidsdriehoek dringt de gemeente via de burgemeester hier op aan bij de politie.
  • De gemeente gaat meer geld besteden aan het steunen van de zelforganisatie van vrouwen en organisaties die zich richten op het bestrijden van patriarchale mannelijkheid.
  • Er wordt extra aandacht gegeven en geld besteed aan het opvangen en begeleiden van slachtoffers van huiselijk en gendergerelateerd geweld. Het aantal opvangplekken wordt verhoogd en het aantal verhuisbewegingen wordt verlaagd door een nieuwe opvanglocatie te openen volgens het alles-onder-één-dak-principe. De gemeente verbetert ook de doorstroom in de opvang door het urgentie-aantal te verhogen en extra sociale huurwoningen voor kwetsbare groepen te realiseren. Als het nodig is worden er ook sociale huurwoningen beschikbaar gesteld voor maatschappelijk werkers die zich bezighouden met huiselijk en gendergerelateerd geweld.

LHBTIQ+

  • Er wordt een speciaal programma met campagne opgezet om de stijgende onveiligheid van LHBTIQ+’ers te bestrijden. Het programma wordt gemaakt en uitgevoerd in samenwerking met zelforganisaties van LHBTIQ+’ers.
  • De gemeente biedt extra trainingen aan de politie en veiligheidspersoneel over LHBTIQ+-veiligheid. Hierbij is er speciale aandacht voor kwetsbare groepen zoals BIPOC en trans personen. De trainingen worden gegeven door zelforganisaties van LHBTIQ+’ers. Ook voert de veiligheidsdriehoek standaard overleg met LHBTIQ+-organisaties over de veiligheid van LHBTIQ+’ers in Amsterdam.
  • De gemeente opent een speciale opvang voor dak- en thuisloze LHBTIQ+’ers. Deze opvang is ook toegankelijk voor LHBTIQ+’ers die door het gevaar van huiselijk geweld zich thuis niet meer veilig voelen. Het opzetten van deze opvang gebeurt in goede samenwerking met zelforganisaties van LHBTIQ+’ers.
  • Mannenontmoetingsplaatsen (ook wel ‘cruisegebieden’ genoemd) in Amsterdam worden door de gemeente gezien als belangrijke centra van veiligheid en samenkomst voor queer inwoners. Er wordt in de ruimtelijke ordening duidelijk rekening gehouden met de gebieden.
  • De gemeente gebruikt ‘regenboogtaal’ en spreekt inwoners genderneutraal aan, ook in persoonlijke post. Op formulieren van de gemeente wordt alleen gevraagd naar geslacht als dat van de wet moet. Foto’s van niet-heteroseksuele koppels en gezinnen en trans personen worden meegenomen in informatiemateriaal van de gemeente.

Ga terug naar het programma overzicht | Ga door naar Kunst en cultuur