Ons nieuwe raadslid Jazie Veldhuyzen hield woensdag 25 november 2020 zijn allereerste bijdrage in de gemeenteraad, nadat hij op 5 november werd be ëdigd door de burgemeester. Een maidenspeech is de eerste bijdrage van een volksvertegenwoordiger waarbij andere raadsleden geen interrupties kunnen doen. Zo krijgt het raadslid de kans zichzelf goed te introduceren en de toon te zetten. En dát deed hij! BIJ1 is trots. Kijk/lees hier de maidenspeech van Jazie terug, over de huisvesting van kwetsbare groepen.
"Deze raadszetel heeft BIJ1 te danken aan Sylvana Simons. Ik wil mijn eerste bijdrage dan ook beginnen met het uitspreken van mijn waardering en respect voor haar.
De functie van volksvertegenwoordiger zal ik naar eer en geweten uitvoeren en deze raadszetel zal ik gebruiken als een luidspreker voor mensen die niet worden gehoord, voor mensen die op een systematische manier worden benadeeld of uitgesloten, voor mensen wiens bestaanszekerheid wordt bedreigd, en voor mensen die strijden voor rechtvaardigheid.
Dat wil ik doen door de stad in te gaan en naar mensen te luisteren, door mensen aan te moedigen om zich met de politiek te bemoeien, door mensen met elkaar te verbinden en door samen met mensen solidariteit te organiseren.
In de raad wil ik natuurlijk ook concrete dingen voor elkaar krijgen, BIJ1 blijft zich dan ook positioneren als constructieve oppositie. Maar echte verandering komt uit de samenleving, niet uit de politiek.
Ik zie politiek vooral als een middel om verandering van onderop te ondersteunen. Ik ben in ieder geval geen carrière politicus.
Ik ben een high-school drop-out, weggestuurd van twee middelbare scholen, omhoog geklommen vanaf MBO niveau 1 tot het punt waar ik nu sta. Inmiddels ben ik al ruim tien jaar actief als sociaal werker en sociaal ondernemer. En als ik daar één ding van heb geleerd, dan is het dat het een stuk gezonder zou zijn als we onze samenleving en economie inrichten rondom de behoeften, interesses en talenten van mensen, in plaats van een samenleving in stand houden waar mensen worden beoordeeld en beloond op basis van prestaties, terwijl er sprake is van ongelijke startposities. Ik wil een samenleving waarin niet winstmaximalisatie en economische groei, maar de belangen van mensen, dieren en de planeet voorop staan.
Ik kan hier allerlei moeilijk woorden gebruiken om mijn politiek te definiëren, maar ik hou het ff simpel:
Ik wil gewoon dat ieder mens aanspraak kan maken op dezelfde basisrechten en dat de welvaart in de wereld op een democratische manier wordt verdeeld.
Maar wat ik ook wil, is D66 te hulp schieten. Het frame van Eric van der Burg dat de coalitie ‘kneiterlinks’ is, doet hen echt tekort. En ik kan onrecht niet uitstaan. Ik kom D66 dan ook graag tegemoet, door hen te helpen om af te komen van de onterechte kwalificatie dat deze coalitie ‘kneiterlinks’ is. Want of het nou gaat om het investeren van miljoenen in het aantrekken van multinationals of het versoberen van armoederegelingen, het bezuinigen op noodopvang voor dak- en thuisloze gezinnen, ateliers en broedplaatsen of kleine buurtbibliotheken, het verkopen van sociale huurwoningen of het bouwen van duizenden peperdure woningen die de meeste Amsterdammers nooit kunnen betalen. Daar is allemaal echt helemaal niets links aan. Maar D66 hoort zich net als GroenLinks, PvdA en SP aan het coalitieakkoord te houden. Alleen dat gebeurt dus ook niet helemaal. Rafelranden zouden worden beschermd, maar ADM is ontruimd. Duurzaamheid is een speerpunt, maar de Lutkemeerpolder wordt geasfalteerd. Er zou niet preventief worden gefouilleerd en er zou geen gemeentelijk vastgoed worden verkocht, maar dat bleken beide loze beloftes. Het college heeft de mond vol van zeggenschap en democratisering, maar tot nu toe worden Amsterdammers nog steeds pas betrokken bij grote veranderingen in hun leefomgeving nadat de gemeente er al allerlei besluiten over heeft gemaakt.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb veel respect voor dit college en de coalitiepartijen. Maar ik zie het ook als mijn taak om het college als een linkse waakhond te bevragen en bekritiseren. Want macht corrumpeert, dus macht moet gecontroleerd worden.
Dat brengt me bij het Programma Huisvesting Kwetsbare Groepen. Amsterdam is de hoofdstad van een van de rijkste landen op aarde. Maar toch slapen er iedere nacht mensen noodgedwongen op straat. Sterker, sommige mensen komen niet eens aan slapen toe omdat ze continu wakker worden geschud en beboet door handhavers. Alle voorzieningen voor dak- en thuislozen zitten vol. Er is nauwelijks doorstroom naar reguliere huisvesting. Het college weigert tot nu toe om zelf voor noodopvang te betalen, waardoor mensen ’s nacht letterlijk in de kou en regen staan, nota bene tijdens een pandemie.
De dak- en thuislozencrisis is een huisvestingscrisis. Er zijn simpelweg meer betaalbare woningen nodig. En er zouden meer woningen beschikbaar moeten worden gesteld aan kwetsbare groepen. Heel veel Amsterdammers worden geraakt door het doorgedraaide marktfundamentalisme dat de woningmarkt steeds meer onbetaalbaar maakt, maar het zijn mensen die dak- of thuisloos zijn, die het hardst worden geraakt.
Nu een quote van Nelson Mandela:
"Like slavery and apartheid, poverty is not natural. It is manmade, and it can be overcome and eradicated by the actions of human beings. And overcoming poverty is not a gesture of charity. It is an act of justice. It is the protection of a fundamental human right, the right to dignity and a decent life."
Voorzitter, als het gaat om het bestrijden van dak- en thuisloosheid en het bieden van onderdak aan kwetsbare groepen, dan gaat het eigenlijk allemaal over deze ene simpele vraag. Is dit college bereid om het urgentieaantal te verhogen, zodat de meest kwetsbare groepen in onze stad betere toegang krijgen tot betaalbare huisvesting?
Dank u voorzitter."